Ekscelencjo,
Panie Ambasadorze Polski we Francji
Panie Rektorze
Panie i Panowie
Moi drodzy przyjaciele

Ksiądz Jerzy Popiełuszko był obrońcą demokracji. Dla Was wszystkich tu obecnych to oczywiste.

Każdego dnia walczył o sprawiedliwość rozumianą jako matka wolności. Zawsze okazywał swą wiarę z prostotą, prosząc o spokój wiernych dręczonych przez brutalność reżimu, w którym żyli.

Od jego aresztowania 19 października 1984 roku upłynęło 20 lat i chciałbym przypomnieć jego ostatnie słowa, wygłoszone podczas nabożeństwa odprawianego w Bydgoszczy w dniu jego zaginięcia: “Prośmy o uwolnienie od strachu i zagrożenia a przede wszystkim abyśmy byli wolni od wszelkich uczuć nienawiści i pogardy”.

Tych kilka słów doskonale podsumowuje ducha jego walki. Słowa te wciąż rozbrzmiewają w kościołach w całej Polsce a nawet tu.

28 lutego 1985 roku, ponad 4 miesiące po tej tragedii, Rada Miasta Issy-les- Moulineaux zdecydowała jednomyślnie nadać imię Jerzego Popiełuszki jednej z alei tego placu.

Gdy prezydent Dembiński wspierany przez polskie władze we Francji i grupę przyjaźni polsko-francuskiej zaproponował na Zgromadzeniu Narodowym postawienie pomnika dedykowanego warszawskiemu duchownemu, nie wahałem się przyjąć tej propozycji.

Tak oto, 17 października 1992 roku Issy-les- Moulineaux było pierwszym francuskim miastem składającym hołd temu polskiemu męczennikowi, wznosząc ku jego pamięci pomnik wykonany przez Jacques Chauvenet.

Jego złożone dłonie skierowane w żarliwej modlitwie w niebo zawsze przyciągają uwagę przechodniów.

Samo umiejscowienie tego pomnika jest symboliczne samo w sobie, gdyż znajduje się na obrzeżu parku Jana Pawła II, którą to nazwę Issy-les- Moulineaux miało zaszczyt przyjąć w 1980 roku.

To zaszczyt dla mnie i ogromne przeżycie móc upamiętnić 20 rocznicę zaginięcia księdza Jerzego Popiełuszki.

Jestem szczególnie wzruszony obecnością pana Tombińskiego – Ambasadora Polski we Francji oraz Jego Ekscelencji Stanisława Jeża, Rektora Polskiej Misji Katolickiej we Francji.

Zapewniam Was Panowie, że mieszkańcy Issy-les- Moulineaux są zaszczyceni Waszą obecnością pośród nich. W ich imieniu bardzo Wam za to dziękuję.

Ksiądz Popiełuszko był człowiekiem w pełni zaangażowanym w służbę ideałowi wolności swoich rodaków, w imię miłości do Polski.

W wypełnianiu swojej misji poświęcał się bezgranicznie dla swego kraju. Jego życie przypomina nam dzisiaj, że zaangażowanie oznacza pójście do końca swoich przekonań i podejmowanie każdego ryzyka.

Ksiądz Popiełuszko wybrał walkę o życie, walkę o Polskę. Nigdy nie rezygnował i zawsze okazywał odwagę by bardziej utwierdzać swój idealizm, ten dotyczący człowieka wolnego i równego.

W kraju, w którym wiara jest podstawą jedności narodu on walczył, bo wstydził się, że jego kraj jest tak bardzo przesiąknięty nienawiścią i nietolerancją.

Przyjął na siebie ogromne ryzyko, gdy w sierpniu 1980 roku odprawiał mszę pośród robotników, w gdańskiej fabryce.

Jego zaangażowanie w sprawy robotników Solidarności było bezgraniczne, do tego stopnia, że bardzo szybko stał się rzecznikiem całego narodu.

Ksiądz Popiełuszko był człowiekiem honoru, wiernym swojemu ideałowi, o stalowych nerwach, poruszającym innych z elegancją, etyką i przekonaniem.

Ten ksiądz pochwalający przede wszystkim łagodność i uprzejmość nie cofał się przed żadnym zagrożeniem. Walczył na wszystkich frontach bez ustanku po to popychać do przodu, przyspieszać.

Ryzykował swoje życie, gdyż służby bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych groziły mu, śledziły go dzień i noc, przesłuchiwały, rewidowały jego mieszkanie odkrywając pewnego dnia broń ukrytą pod łóżkiem, którą wcześniej sami podłożyli.

Z wrodzonym spokojem ksiądz Popiełuszko opierał się prześladowaniom organizowanym przez tę policję: problemy z mszami, nagrania wszystkich homilii, itd., …

Pomimo fizycznego i psychicznego zmęczenia ksiądz Popiełuszko bez strachu mówił to, co inni nie byli w stanie powiedzieć.

Nigdy nie pochwalał przemocy, co potwierdzają jego słowa skierowane do jednego z oficerów: “ nie walczcie przemocą, ona jest oznaką słabości”.

Uspokajał umysły i nie zgadzał się na kompromis w sprawie jakiegokolwiek żądania narodu polskiego. Sprzeciwiał się wobec nadużyć władz komunistycznych.

Odważnie, w wieczór wigilijny 1981 roku, jak nakazuje polska tradycja poszedł podzielić się opłatkiem z oficerami ZOMO, którzy nie mogli uwierzyć własnym oczom. Z tymi samymi, którzy 19 października 1984 roku aresztowali księdza Popiełuszko wzniecając zamieszki w całej Polsce. Przez 10 dni nadzieją i wściekłością walczyły ze sobą w rozdartych duszach Polaków. W rzeczywistości, ksiądz Popiełuszko pobity i skrępowany został wrzucony w zawiązanych worku do Wisły bez upewnienia się przez swoich oprawców czy ich ofiara naprawdę nie żyje. Jego ciało zostało odnalezione 30 października 1984 roku.

Jedyni świadkowie męczeństwa – zabójcy – pozostawili tak wiele śladów swojej masakry, że rząd był zmuszony do rozpoczęcia śledztwa i skazania ich.

Dzisiaj kościół, w którym ksiądz – męczennik odprawiał msze jest miejscem pielgrzymek wiernych, którzy zostawiają tam zdjęcia, proste rysunki i wota wszelkiego rodzaju.

Jego grób odwiedzany przez miliony pielgrzymów zarówno polskich jak i zagranicznych stał się miejscem nieustającego, prawdziwego kultu.

Możemy dziś stwierdzić, że emocje i protesty, jakie wywołała śmierć księdza Popiełuszki przyczyniły się bezsprzecznie do przyspieszenia upadku ustroju komunistycznego w Polsce.

Upamiętniając 20 rocznicę jego śmierci Issy-les-Moulineaux świętuję także uwolnienie Polski od brzemienia dyktatury. Dzień ten jest o tyle weselszy, że Polska jest dzisiaj w pełni zjednoczona z Europą.

My, Naród francuski, nie okazywaliśmy tej radości w dostatecznym stopniu w styczniu. Polska jest naszym przyjacielem. Pamiętajmy o tym!

Uważam, że to przystąpienie do Unii Europejskiej niesie ze sobą wszystkie wartości, o jakie walczył ksiądz Popiełuszko: równość, sprawiedliwość, wolność.

Czyż nie jest to najlepszym hołdem, jaki możemy mu oddać?